τριβοβατώ

-έω, Α

1. περιφέρομαι στους δρόμους

2. (μόνο μτφ.) είμαι έμπειρος («ὥσπερ ἔλαφοι ἐν τῷ ὄρει, τριβοβατοῡσιν αἱ ψυχαὶ τῶν ἁγίων», Αθανάσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίβος «δημόσιος δρόμος» + -βατῶ (< -βάτης < βαίνω), πρβλ. σχοινο-βατῶ].